خواص و فواید دارویی و درمانی حلبوب در طب سنتی + طریقه مصرف آن
خواص و فواید دارویی و درمانی حلبوب در طب سنتی + طریقه مصرف آن
خواص حلبوب
گیاه حلبوب که با نام های دیگری نظیر طفره، لیثور سطس، خصی هرمس،
یشورسطس و حریف الاملس شناخته می شود، علف هرزی است که به صورت خودرو
در مناطق وسیعی از آسیا، اروپا و شمال آفریقا می روید.
اگر چه این گیاه در کشاورزی به عنوان یک آفت شناخته می شود
و خاصیت آللوپاتی (مانع رشد سایر گیاهان می شود) دارای خواص درمانی بسیاری است
و به عنوان یک قابض و مدر در طب سنتی استفاده می شود.
قسمت مورد استفاده حلبوب ساقه برگدار، ریشه و معمولا از کلیه اندام های آن به حالت تازه مصرف می‌شود،
زیرا گیاه خشک شده همه اختصاصات درمانی خود را از دست می‌دهد.
خواص :
طبع این گیاه از نظر حکما طب سنتی گرم و خشک است و در گذشته به عنوان یک ادرارآور قوی از آن استفاده می شده است.
علاوه بر این، گیاه حلوب دارای خاصیت قابض، مسهل و تب بر می باشد.
همچنین، برای رفع نزله های روده، اسهال های ساده، کاهش خستگی عمومی،
خونریزی ها در فواصل قادگی، انزال زودرس، ادم (ورم بدن)، آب آوردن نسوج، تنگی نفس، آسم و احتقان ریوی مفید می باشد.
این گیاه به دلیل داشتن یومبلیفرون که خاصیت آنتی بیوتیکی دارد، به درمان تب مالت کمک می کند.
این گیاه اثر مفیدی بر روی کبد و کلیه داشته
و برای درمان بیماری هایی همچون سنگ کلیه، ورم کلیه، استسقا، مثانه و نقرس موثر است.
طریقه مصرف:
استعمال داخلی (دمنوش حلبوب)
برای تهیه این دمنوش، ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گیاه تازه به همراه ریشه آن را در یک لیتر آب دم کرده و به همراه عسل میل نمایید.
استعمال خارجی (ضماد)
در استعمال خارجی شیرابه آن در موارد التیام زخم، بثورات پوستی، تقویت بینایی، رفع التهابات و ورم چشم به‌کار می‌رود.
مصرف ریشه این گیاه (به‌صورت جویدنی) ترشحات بزاقی را افزایش می دهد.
ضماد برگ های تازه برای درمان زخم های کهنه نیز موثر است.
گردآوری: مجله خبری تهران کیوسک