درگذشت محمدرضا طاهری شاعر معروف و شاگرد استاد شهریار ۱۵ آبان ۱۴۰۳ + علت فوت
درگذشت محمدرضا طاهری شاعر معروف و شاگرد استاد شهریار ۱۵ آبان ۱۴۰۳ به همراه علت فوت ایشان را در ادامه این بخش از تهران کیوسک قرار می دهیم، با ما همراه باشید.
درگذشت محمدرضا طاهری
سیدمحمدرضا طاهری شاعر، نویسنده و از شاگردان مرحوم شهریار پس از سال‌ها تحمل رنج بیماری درگذشت.
محمدرضا میرفندرسکی شاعر و فعال فرهنگی درگذشت محمدرضا طاهری شاعر و نویسنده را تایید کرده است.
سیدمحمدرضا طاهری متخلص به «حسرت» متولد ۱۳۲۵ تبریز از شاگردان مرحوم استاد محمدحسین شهریار بود که امروز سه‌شنبه (۱۵ آبان) درگذشت.
استاد «حسرت» در طول زندگی خود پیوسته با شاعران مطرح و هم دوره خود نظیر مرحوم استاد محمد قهرمان، مرحوم استاد حسین آهی، زنده‌یاد استاد هوشنگ ابتهاج و استاد شفیعی کدکنی همنشین و مانوس بودند.
از محمدرضا طاهری آثاری از جمله تصحیح تذکره هفت اقلیم و تصحیح دیوان هایی نظیری نیشابوری، شاپور تهرانی و آتشکده به جا مانده است.
پیکر محمدرضا طاهری فردا چهارشنبه پس از تشییع در قطعه هنرمندان به خاک سپرده خواهد شد.
آثار محمدرضا طاهری
استاد سیدمحمدرضا طاهری – متخلص به «حسرت» شاعر ، نویسنده – محقق متولد ۱۳۲۵ تبریز از بهترین شاگردان مرحوم استاد محمدحسین شهریار بودند که سه شنبه (۱۵ آبان ۱۴۰۳) پس سال ها تحمل رنج بیماری در بیمارستان آریا تهران چشم از جهان بست.
استاد «حسرت» در طول زندگی خود پیوسته با شاعران مطرح و هم دوره خود
نظیر مرحوم استاد محمد قهرمان ، مرحوم استاد حسین آهی ، زنده یاد استاد هوشنگ ابتهاج و استاد شفیعی کدکنی همنشین و مانوس بودند.
وی در طول ۷۸ سال عمر با برکت خود آثار بسیار ارزشمند و قابل توجهی را به رشته تحقیق و تصحیح خود در آوردند که از جمله آن ها می توان به تصحیح تذکره هفت اقلیم ، تصحیح دیوان های : نظیری نیشابوری ، شاپور تهرانی و آتشکده نیز اشاره کرد.
بیوگرافی استاد شهریار
سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی (۱۱ دی ۱۲۸۵ – ۲۷ شهریور ۱۳۶۷) متخلص به شهریار، شاعر ایرانی بود که به زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده است.
شهریار در سرودن گونه‌های دگرسان شعر مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی چیره‌دست بود.
اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می توان به «علی ای همای رحمت» و «خان ننه» و «حیدر بابایه سلام» «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ و فردوسی داشته است.
او در تبریز در خانواده‌ای بستان‌آبادی از روستای خُشکِناب به دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرهالشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
۲۷ شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.
مهم‌ترین آثار شهریار به زبان ترکی منظومهٔ حیدربابایه سلام و منظومهٔ سهندیه است که از معروف‌ترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌روند و شاعر در آنها از اصالت و زیبایی‌های روستای دوران کودکیش و کوه سهند یاد کرده است.
شهریار، از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای بیان این اندیشه‌ورزی‌های ژرف‌نگرانه و پندآموز دانسته، و بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالب‌های گوناگون شعری (به‌ویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتی‌ها) باز می گوید.
مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.
پس از پایان سیکل در تبریز، در سال ۱۳۰۰ از تبریز رهسپار تهران شد و تحصیلش را در مدرسهٔ دارالفنون تا سال ۱۳۰۳ و پس از آن در رشتهٔ پزشکی ادامه داد.
شهریار در اوایل تحصیل پزشکی در تهران عاشق ثریا دختر عبدالله امیرطهماسبی می شود و چند سال با یکدیگر نامزد بودند.
اما در نهایت آن دختر با چراغعلی سالار حشمت معروف به امیر اکرم ازدواج می کند.
حدود شش ماه پیش از گرفتن مدرک دکترا، تحصیلش را به‌علت شکست عشقی و ناراحتی و خیال و پیش‌آمدهای دیگر، ترک کرد.
اولین کتاب شعر شهریار به کوشش ابوالقاسم شیوا متخلص به «شهیار» دوست صمیمی شهریار در سال ۱۳۰۸ منتشر گردید.
شهریار در جوانی در تهران با بزرگان هنر و ادب همنشینی و دوستی داشت از جمله با: ابوالحسن صبا، محمدتقی بهار، ایرج میرزا و عارف قزوینی.
در سال‌های بعد نیز با نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج، کریم امیری فیروزکوهی و برخی دیگر از هنرمندان دوستی و رابطه داشت.
پس از سفری چهارساله به خراسان، برای کار در ادارهٔ ثبت اسناد مشهد و نیشابور، شهریار به تهران بازگشت.
در سال ۱۳۱۳ که شهریار در خراسان بود، پدرش میرآقا خشگنابی درگذشت.
او در سال ۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام و پس از مدتی به تبریز منتقل شد.
دانشگاه تبریز شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب میهن خواند و عنوان دکتری افتخاری دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی تبریز را نیز به وی اعطا کرد.
گردآوری:تهران کیوسک
