تاریخ اکران فیلم سینمایی نبودنت با حضور آزاده صمدی و سحر دولتشاهی
تاریخ اکران فیلم سینمایی نبودنت با حضور آزاده صمدی و سحر دولتشاهی به همراه معرفی این فیلم را در ادامه این بخش از تهران کیوسک قرار می دهیم، با ما همراه باشید.
تاریخ اکران فیلم سینمایی نبودنت
فیلم سینمایی «نبودنت» که قبلاً در جشنواره فیلم فجر رونمایی شده بود، در سینماها اکران می شود.
خلاصه داستان فیلم نبودنت
«نبودنت» روایت زنـی بـه نـام مرضیه اسـت کـه چندسـالی بـه انتظـارهمسـرش است، ولـی همسـرش توان بازگشـت بــه خانــه را ندارد.
سحر دولتشاهی،آزاده صمدی و امیرآقایی، فرید سجادی حسینی، رضا بهبودی، علیرضا ثانی فر، شیوا سرمست، سینا رازقی، سپهرمهر تعدادی از بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
عوامل فیلم نبودنت
عوامل «نبودنت»عبارتند از: فیلمنامه نویسان: صادق خوشحال، فرهاد دلارام، کاوه سجادی حسینی؛ بر اساس طرحی از: صادق خوشحال، مجری طرح: مهدی سهرابی ، مدیر فیلمبرداری: علیرضا برازنده، تدوین: عماد خدابخش، موسیقی: کاوه آفاق، صداگذاری و میکس: ایرج شهزادی ، نعیم مسچیان، مدیر صدابرداری: داریوش صادقپور، طراح صحنه:مرتضی فربد، طراح لباس: شیما میرحمیدی، طراح گریم: ایمان امیدواری، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: هانیه بساتینی ،مدیران تولید: علی ساداتیان، علیرضا شایسته، تصحیح نور و رنگ: نیما دبیرزاده، جلوه‌های میدانی: آرش آقابیگ، عکاس: نوید سجادی حسینی، سرمایه گذار: سعید مهربخش
طبق اعلام روابط عمومی فیلم، نسیم صبا فیلم پخش این فیلم سینمایی را به عهده دارد.
تحلیل فیلم نبودنت
“نبودنت” در تحلیل نخست، درامی اجتماعی و کسل‌کننده با همان فرمول تکراری همیشگی است که نمونه‌های آن را در سال‌های اخیر بارها و بارها در سینمای ایران تماشا کرده‌ایم؛ زنی که همسرش خانه را ترک کرده و او حیران و مستاصل، منتظر بازگشت مرد است.
آنچه در این مجال می‌توان گفت این است که در “نبودنت” با ایده‌ای کهنه و تباه‌شده مواجهیم؛ زیرا در عمل، جذابیت ها و اثرگذاری‌هایی که می توانست از قِبل طرح چنین قصه‌ای به مخاطبان منتقل شود، شکل نگرفته است.
آخرین اثر سینمایی سجادی حسینی، ملغمه‌ای از مسائل و آسیب‌های اجتماعی را مطرح می کند بی‌آنکه از پس طرح و بسط‌شان برآید و مدخل، پرداخت و مخرج مناسبی نسبت به آنها داشته باشد.
مهاجرت، سقط جنین، شکاف نسلی و… در زمره مسائلی هستند که از سوی فیلمساز مطرح شده و در عین‌حال نیمه‌کاره رها می‌شوند. بی‌آنکه فیلمساز بتواند به درستی آنها را توصیف، تحلیل و تبیین کند.
اگرچه کارگردان در مصاحبه‌ای ادعا کرده است که کوشیده مهاجرت‌های بی‌جا که باعث فروپاشی خانواده‌ها می‌شوند را نشان دهد اما فیلم اساسا به چنین هدفی دست نمی یابد؛ چه اینکه اصلا مشخص نیست دلیل مهاجرت فرهاد به خارج از کشور چیست و فیلم تا پایان، هیچ اشاره‌ای به این موضوع نمی‌کند. از سوی دیگر، لحن و زاویه دید فیلمساز به گونه‌ای نیست که بتوان گفت او در سمت مخالفت با مهاجرت ایستاده است.
همچنین مواجهه فیلمساز با مسئله‌ای چون موزیک رپ (پسر مرضیه دلبسته این سبک از موزیک است و سودای رپر شدن در سر دارد) نیز مواجهه‌ای ذوق‌زده و هیجانی به نظر می رسد؛ گویی رپ، مسئله‌ای نوظهور در جامعه ایران است که فیلمساز از کشف و پرداختن به آن لذت برده و اکنون با ذوق‌زدگی تمام، می‌خواهد لذت این اکتشاف را با مخاطبان فیلم نیز به اشتراک بگذارد!
سینما , سینمای ایران , نقد فیلم , جشنواره فیلم فجر , چهل و دومین جشنواره فیلم فجر , جشنواره فجر ,
کارگردان در فرایند شخصیت‌پردازی نیز توفیق چندانی نیافته است. چه اینکه اساسا اطلاعات مفیدی از گذشته، حال و آینده شخصیت‌ها به مخاطب ارائه نمی‌شود و برخی شخصیت‌ها و روابط موجود میان آنها تا پایان فیلم نیز در ذهن مخاطبان، ناشناخته و مبهم باقی می مانند.
از سوی دیگر منطق حضور برخی کاراکترها در قصه نیز کاملا نامشخص و مبهم است؛ برای مثال، اساسا مشخص نیست که شخصیت دختر معلول با چه هدفی در میان کاراکترها گنجانده شده است.
و حضور او جز خلق صحنه‌ای دلخراش و سادیستیک در فیلم، عایدی دیگری به همراه ندارد.
گردآوری: تهران کیوسک
