زمان مرگ خورشید توسط دانشمندان ستاره شناسی مشخص شد که در ادامه ی این بخش از تهران کیوسک به جزئیات بیشتر آن می پردازیم، با ما همراه باشید.
زمان مرگ خورشید
زمان مرگ خورشید توسط دانشمندان ستاره شناسی مشخص شد تقویم های خود را تنظیم کنید زیرا دانشمندان گمان می کنند که دریافته اند چه زمانی خورشید می میرد و همه را با خود می برد.
به نقل از روزنامه سان، البته، ما واقعاً نباید نگران باشیم، زیرا این ستاره در حال سوختن هنوز بسیار جوان است؛ بنابراین همه چیز برای ما خوب به نظر می‌رسد.
اما در میلیاردها سال آینده، زمانی که مدت هاست ما فراموش شده‌ایم، نسل بشر بهتر است سیاره جدیدی پیدا کند تا آن را خانه خود بداند.
کارشناسان معتقدند از عمر خورشید، حدود ۵ میلیارد سال باقی مانده است.
در آن مرحله، آنها پیش بینی می‌کنند که هسته هیدروژنی که آن را حفظ می‌کند به پایان خود خواهد رسید.
این مشکلی جدی برای زمین و هر سیاره دیگری که به این گلوله آتشین بزرگ در منظومه شمسی متکی است به همراه خواهد داشت.
هنگامی که این اتفاق بیفتد، خورشید اساساً مانند یک سیاره قرمز خواهد بود و دیگر قادر به ایجاد گرما نیست.
عطارد و زهره اولین سیاراتی هستند که به پایان وحشتناکی برخورد می‌کنند و بعد از اینکه لایه‌های بیرونی خورشید ناپایدار و منبسط شده، بلعیده می‌شوند.
در همین حال، زمین با بادهای بد خورشیدی مواج شد. منصفانه است که بگوییم، این یک تصویر زیبا نیست اما در واقع در حال حاضر خیلی هم با بشریت مرتبط نیست.
خورشید، ستاره‌ای که انسان همه زندگی‌اش را مدیون نور، حرارت و انرژی آن است، در مقیاس زمان نجومی به زودی خواهد مرد.
اما این فرصت کوتاه در مقیاس زمینی پنج میلیارد سال طول خواهد کشید و انسان تا پنج میلیارد سال دیگر فرصت زیادی خواهد داشت تا از این ستاره عظیم برای ادامه حیاتش بهره ببرد.
ویژگی های مرگ خورشید
مرگ این ستاره باستانی به معنی خاموشی مطلق آن نخواهد بود، در حقیقت روند مرگ خورشید ویژگی هایی دارد که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد:
- ستاره‌هایی مانند خورشید برای ۱۰ تا ۲۰ میلیارد سال آینده خواهند درخشید.
- اما فرصت چنین ستاره‌هایی به عنوان یک ستاره بالغ برای سوزاندن هیدروژن درون هسته‌اش، تنها پنج میلیارد سال است.
- در سال ۱۹۴۲ اخترشناسان نشان دادند زمانی که ستاره‌ای ۱۲ درصد از هیدروژن خود را به هلیوم تبدیل می‌کند، دوران جدیدی از عمر ستاره‌ای خود را آغاز کرده است.
- زمانی که سوخت هسته‌ای ستاره‌ای به پایان می‌رسد، ستاره خاموش می‌شود. از آنجایی که حرارت ناگهان فروکش می‌کند و فشار تابشی یا تشعشعی به بیرون رانده می‌شوند، ستاره آغاز به انقباض می‌کند.
- ستاره‌ای مانند خورشید مسیر نابودی عجیبی را پشت‌سر می‌گذارد. نیروی گرانش با فروکش کردن گداز هسته‌ای، بر ستاره سلطه می‌یابد. مواد باقیمانده روی ستاره به سمت داخل فشرده شده و ستاره کوچکتر و کوچکتر می‌شود.
- پس از گذشت سال‌ها در نهایت شگفتی خورشید نه تنها فشرده نمی‌شود بلکه لایه بیرونی آن متورم شده به بیرون فوران می‌کند و به ستاره غول‌پیکر سرخی تبدیل می‌شود و قطر خورشید با کاهش درجه حرارتش بزرگتر می شود و طی این مرحله، خورشید به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که لایه خارجی آن تقریباً در موقعیتی قرار می‌گیرد که زمین قرار دارد.
- خورشید تا حداکثر بزرگی ممکن متورم خواهد شد و حتی ممکن است عطارد، ونوس و زمین را در خود ببلعد و یا بقایای این سیاره‌ها را به بیرون براند. در این مرحله ابعاد خورشید ۱۵۰ بار بزرگتر از ابعاد کنونی‌اش خواهد شد.
- در این مرحله نیز ستاره هنوز کاملا نمرده است. در هسته ستاره نیروی گرانش لایه‌های هیدروژن و هلیوم را به متراکم‌ترین حالت خود، مرحله‌ای که گداخت هسته‌ای آغاز می‌شود، رسانده و این مواد برای مدت کوتاهی شعله‌ور می‌شوند. در این مرحله درخشش خورشید دو هزار و ۱۰۰ برابر بیشتر از حالت کنونی آن خواهد شد.
- در حدود هفت تا هشت میلیارد سال دیگر، خورشید در مرحله پایانی عمرش قرار خواهد گرفت، مرحله‌ای دیدنی که نمایشی زیبا را در کهکشان راه شیری رقم خواهد زد. بقایای ستاره به کوتوله‌ای سفید تبدیل خواهد شد، بقایای پوسیده‌ای که کاملا سرد و به شدت متراکم هستند.
- نمایش بزرگ زمانی آغاز خواهد شد که خورشید به یک سحابی سیاره‌ای تبدیل شود، مجموعه‌ای درخشان از توده‌های گازی که با سرعت‌های متفاوت به بیرون پرتاب می‌شوند و نمایشی از نورهای فلورسنت را برای ۵۰ هزار سال اجرا خواهد کرد.
- کاربن در این فرایند یکی از اصلی‌ترین محصولات جانبی به شمار می‌رود، کاربن موجود در اتمسفر خورشید به سمت داخل حرکت کرده و هسته‌ای غنی از کاربن را ایجاد خواهد کرد. اما هسته دچار گداخت هسته‌ای نخواهد شد و در عوض لایه‌ای خارج از هسته آغاز به سوزاندن هلیوم می‌کند و لایه‌های خارجی‌تر ستاره را به فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب می‌کند و به این شکل حباب‌هایی از مواد در اطراف ستاره ایجاد می شوند.
- آخرین شعله هلیومی غبار و گاز را با شتابی بالا به بیرون پرتاب کرده و با ایجاد برخورد‌هایی میان گلوله‌های پرسرعت و قدیمی‌تر مواد با توده‌های کند‌تر، سحابی سیاره نما ایجاد می‌کند.
- اکنون سحابی سیاره نما ویژگی‌های مخصوص به خود را شکل می‌دهد، کوتوله سفید آغاز به داغ شدن و یونیزه کردن گازهای اطرافش می کند و مانند لامپی فلورسنت می‌درخشد.
- ابر بادها و بادهای سریع ستاره با از هم پاشیده شدن گازهای اطرافش تعامل می‌کند و باعث، آشفتگی سحابی سیاره نما می‌شوند و آن را به شکل‌های مختلفی، کروی، تخم‌مرغی و یا بیضوی در می‌آورند.
- نوسان بادها ساختاری پیچیده و هاله مانند را ایجاد می‌کنند که هاله خارجی آن مرز سحابی و میانه خالی آن فضایی مملو از مواد درخشان را تشکیل می‌دهد.
- میدان‌های مغناطیسی نیز در شکل‌گیری سحابی سیاره نما، آخرین فریادهای خورشید، نقش دارند. سحابی به تدریج ناپدید می‌شود و در همان نقطه که زمانی سیستم خورشیدی عظیمی با حضور سیاره‌ای مملو از تمدن و امید قرار داشت، به جز بقایای یک کوتوله سفید ناچیز چیزی دیگری باقی نخواهد ماند.
گردآوری:تهران کیوسک
